είναι το μακρύ πουκάμισο της στάχτης
δάχτυλα βροχής που μου χαϊδεύουν το κεφάλι
δαχτυλίδια του θανάτου
κι ο καπνός καρφωμένος στα μάτια μου
κολώνες δωρικού ρυθμού
είναι πιατάκια του καφέ
τσαλακωμένα σεντόνια
το επίμονο χάδι της γάτας
ο ξεραμένος καφές
η καρδιά μιας κρύας ανάσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου