Τα υλικά μιας νέας εποχής

Η γραφή είναι βέβαια αντιγραφή. Κατά κανόνα της πραγματικότητας. Αλλά με το δικό σου γραφικό χαρακτήρα.

Οι μέρες αυτές είναι περίεργες. Για όλους μας. Μέχρι και πριν από μερικούς μήνες θεωρούσα πως πιο ενδιαφέροντα είναι αυτά που γράφω ή διαβάζω (οι αντιγραφές της πραγματικότητας από τους άλλους), παρά όσα διαδραματίζονταν γύρω μου. Διέκρινα σχεδόν παντού μια περιφερόμενη υπεροψία, ένα ντελίριο παράλογης αισιοδοξίας. Ο τελευταίος χρόνος όμως μας έριξε όλες τις γάτες στο ίδιο τσουβάλι και από ‘κει στη θάλασσα.

Και άλλαξε αυτό το βλέμμα το κυρίαρχο. Όχι απαραίτητα σε κάτι πιο επίμονα ελπιδοφόρο ή δυναμικό. Σήμερα ξέρω πως η ζωή γύρω μου με ξεπερνάει σε φαντασία. Ένα χρόνο τώρα χάνονται όσα όριζαν την κοινωνία μας ως ευημερούσα, όσα τροφοδοτούσαν την ελπίδα για ένα «ακόμη καλύτερο αύριο». Ο κόσμος όλος αλλάζει και εμείς γινόμαστε σιγά-σιγά η… προνομιούχα γενιά που θα ζήσει άλλη μια καμπή της ιστορίας. Εμείς που δεν ζήσαμε ποτέ Χούντα ή Κατοχή – ή μήπως όχι;

Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που θα ήθελα να σχολιάσω, να αμφισβητήσω, να καυτηριάσω, να χλευάσω. Χιλιάδες. Να ενώσω τη φωνή μου με όσες φωνές σχεδόν μαρτυρικά επιδίδονται στην ανάδειξη της άλλης πλευράς των πραγμάτων. Όσοι έχετε διαβάσει Μπαλζάκ θα έχετε κρατήσει στη μνήμη ίσως την εικόνα των ξεπεσμένων μεγαλοαστών αρχόντων του, οι οποίοι ζούσαν με δανεικά και κατέρρεαν όταν αυτά εξαντλούνταν. Μοιάζουν τόσο πολύ με την εποχή μας. Υποστηρίζω μια άποψη που λέει πως δεν έχουν βουλιάξει όλοι γύρω μου στην απόγνωση γιατί υπάρχει ακόμη οικονομικό λίπος. Τρεφόμαστε με όσα αποθηκεύσαμε στην καμπούρα μας. Αντίστοιχα υπάρχει και το κοινωνικό λίπος που αναβάλλει την κοινωνική έκρηξη, τη σφαγή. Και πολιτικό λίπος υπάρχει (εδώ δεν αναφέρομαι στον Πάγκαλο) και συγκρατεί την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, το κάνει να μοιάζει αμήχανο ακόμη.

Θα έχει ενδιαφέρον που θα ζήσουμε ό,τι επακολουθήσει όταν το λίπος τελειώσει.

Δεν πρόκειται να αλλάξω το βλέμμα μου. Δεν θα γίνω κυνικός. Δεν θεωρώ πως τα πράγματα λόγω της επικείμενης καταστροφής θα αποκτήσουν το πραγματικό τους μέγεθος ή θα ισορροπήσουν σε μια ρεαλιστική και ηθική τάξη. Με ενδιαφέρουν τα θύματα και οι θύτες αυτής της ιστορίας.

(Αν καμιά φορά δεν φαίνομαι «πολιτικός» σ’ αυτά που γράφω εδώ μέσα, είναι γιατί πια όλο και πιο συχνά η γραφή μου γίνεται αντιγραφή όχι της πραγματικότητας, αλλά της μνήμης μου. Είναι σαν να ξεδιαλέγω τα υλικά της νέας εποχής)

*****

Οι φωτογραφίες είναι απ΄τα γραφεία της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων "ΑΘΗΝΑ 2004" 3 μήνες μετά τη λήξη των Αγώνων.