Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Παράλληλες θητείες (blog υπό κατάληψη)


Της Κ.

Το τι εννοεί ο καθένας «θητεία» είναι εντελώς υποκειμενικό, και άρα υποκειμενική και η αξία της διαβίωσής του εντός της. Εγώ λοιπόν όπως και η «διοργανώτρια» αυτών των εξομολογήσεων δεν είχα πολλές παρτίδες με φανταράκια, σχεδόν τα απέφευγα. Ποτέ δεν ασχολήθηκα με «πλατωνικές» σχέσεις. Να όμως που ό, τι αποφεύγεις στο τέλος το λούζεσαι, για να μην πω το παντρεύεσαι.

Η δική του θητεία ήταν στα «υγρά» Γιάννενα, μέσα στην ομίχλη και την καταχνιά, μακριά μου, με «κάφρους» και «απολίτιστους» μέσα στο θάλαμο. Η δική μου θητεία (γιατί έχουν κι άλλοι δικαίωμα να θητεύουν κι ας μη φορούν χακί) ήταν στο Leeds της Αγγλίας. Εκεί να δεις υγρασία, καφρίλα από Άγγλους και Γάλλους συγκάτοικους που δεν ξέβγαζαν όπως έπρεπε τα πιάτα, δεν έπλεναν όπως έπρεπε την μπανιέρα, πανάκριβα σούπερ μάρκετ, όπου τα χρήματα δεν έφταναν ούτε για τις μισές ανάγκες, μακριά από το αμόρε, τη μαμά, τον μπαμπά και τους φίλους, χωρίς να ελπίζω σε κάποιο επισκεπτήριο και κυρίως χωρίς να μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου στη μητρική μου γλώσσα.



Εκείνος μου έστελνε γράμματα νοσταλγίας, ρομαντισμού και «αχ, πόσο σε θέλω» κι εγώ του έστελνα γράμματα σιχτιρίσματος και γκρίνιας για το χάσμα πολιτισμού με τους «άλλους». Τότε τον θύμωσα πραγματικά! Σίγουρα σκεφτόταν ότι είμαι ξενέρωτη και πεζή. Μου το είπε κιόλας και στο τηλέφωνο και στα γράμματά του. Δεν το περίμενε ότι τα ενδιαφέροντά μου ήταν το μικροαστικό πλύσιμο των πιάτων, το σούπερ μάρκετ και λοιπές μη ερωτικές ασχολίες.

Όταν γύρισα στην Ελλάδα η σχέση μας πέρασε κρίση!!! Δεν επικοινωνούσαμε πια όπως πριν, πάει, αυτό ήταν, φαινόταν και από τα γράμματα μου, δεν τον καταλάβαινα, δεν ένοιωθα το πήξιμό του, δεν αντιλαμβανόμουν ότι έχανε τη ζωή μέσα από τα χέρια του, κάνοντας μια άχρηστη θητεία και άλλα τέτοια που σίγουρα έχετε ξανακούσει.



Όταν έγινε ο σεισμός του ’99 και χρειάστηκε όλοι να κοιμόμαστε με βιβλιάρια τράπεζας, διαβατήρια, ταυτότητες και άλλα χρήσιμα έγγραφα σε περίπτωση που έπεφτε το σπίτι μας, ΕΚΕΙΝΟΣ κοιμόταν με τα γράμματά μου από την Αγγλία! ΝΑΙ! Ήταν ό, τι σημαντικότερο ήθελε να φυλάξει από μια επικείμενη καταστροφή. Δεν ήθελε να ξεχάσει ότι τον «γείωνα» και ίσως να κατάλαβε ότι και η δική μου θητεία είχε τα ζόρια της και ήταν ο μόνος που τα εξομολογούμουν.

Χρόνια πολλά μετά συνεχίζουμε να θητεύουμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να αντέχουμε ο ένας τον άλλον, με τις διαφορές μας ακριβώς όπως και τότε. Και περιττό να σας πω ότι κανένας από τους δύο δεν έχει κάνει την παραμικρή υποχώρηση στο πως αντιλαμβανόταν και συνεχίζει να αντιλαμβάνεται τις θητείες του!


***
Το αγορίστικο αφιέρωμα στις ιστορίες του στρατού συμπληρώθηκε χθες με ευθύνη της Σταυρούλας και με τη γυναικεία ματιά της γκόμενας, της μάνας, της αδερφής του στρατιώτη. Στο αφιέρωμα αυτό έγραψαν επίσης η Silia , η RoubinakiM, η nefosis , η Ιφιμέδεια, το ξωτικό και η Πολυάννα. Σήμερα ο βιβλιοθηκάριος τελεί υπό την κατάληψη της Kυράς του. Η ιστορία είναι δική της. Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική....

14 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Συμφωνώ μαζί σου, πως κι αυτό θητεία ήταν και σ΄ευχαριστώ πολύ που συμμετείχες :)

Γιν και γιανγκ. Ο ένας ν΄απογειώνει κι ο άλλος να γειώνει ;) Γι αυτό αλληλοσυμπληρώνεστε! ;)

Polyanna είπε...

Πολύ σωστή η τοποθέτηση. Βίοι παράλληλοι που γίνονται ένας, θητείες παράλληλες που συνεχίζουν στο διηνεκές :-)

Ανώνυμος είπε...

Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι εμείς κάνουμε μία θητεία, ενώ οι γυναίκες δύο, τρεις ή και περισσότερες.

Τσαλαπετεινός είπε...

Αγαπητή Κ.
(Ξέρω βέβαια το όνομά σας από παλαιότερη ανάρτηση με αφορμή την ονομαστική σας εορτή, αλλά σας προσφωνώ όπως υπογράφετε το κείμενο)
Θα ήθελα να μιλήσω μόνο επί της ουσίας κι έτσι θα πω μόνο μια κουβέντα: Ελπίζω η σημερινή κατάληψη να μην κριθεί παράνομη και να συνεχιστεί επ` αόριστον.



Να είσαστε καλά κ+γ!

Ανώνυμος είπε...

Μου αρέσει πάντα να ακούω την πλευρά των γυναικών,
ειδικά αυτών που είναι δ ί π λ α σε έναν άντρα.
(όχι πίσω, κάτω, πάνω, μπροστά -αλλά ΔΙΠΛΑ!!!)
Γουστάρω την άποψή σας, Κ., και κυρίως το ότι
δεν σταματήσατε να την υποστηρίζετε στο ...διηνεκές του κοινού βίου!

(Τιμή και δόξα στον Βιβλιοθηκάριο που σας έδωσε βήμα!!!)

Και για να μην ξεχνιόμαστε:

http://www.youtube.com/watch?v=hiaAWAw3YAk&feature=related

κ.κ.

γρηγόρης στ. είπε...

Κ.,

να συνεχίσετε για πάρα πολλά χρονιά ακόμα να θητεύει ο ένας δίπλα στον άλλον με τις διαφορές που ομορφαίνουν τη ζωή σας και της δίνουν περιεχόμενο.

[Ζωρζ, μην σου μπαίνουν ιδέες βέβαια για καταλήψεις και στα άλλα ιστολόγια...]

Το Φαουδι είπε...

Ίσως κι αυτή η αίσθηση ότι κανείς δεν καταλαβαίνει τον πόνο σου κι αυτό που περνάς, να είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της θητείας.

Ελπίζω να σας ξαναδούμε σύντομα.

Γιώργο - πολύ ανθρώπινο και πολύ αληθινό το αφιέρωμα. Τα συγχαρητήρια μου σε όλους σας.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Μετά από ολονύχτιες εχθροπραξίες με θύματα και από τις δύο πλευρές ο κυβερνητικός στρατός ανακατέλαβε το blog. Ως εκ τούτου εγώ θα απαντήσω στα σχόλια που πρόθυμα κάνατε παρά το γεγονός ότι απαντήσατε σε όσα έλεγαν οι αντάρτικες δυνάμεις.

@Σταυρούλα: κάποτε τα αεροπλάνα θα απαιτήσουν να προσγειώνονται πάνω τους τα αεροδρόμια... (πάντως σε ευχαριστώ που την ξεκούνησες με το κείμενό σου )

@Polyanna: νομίζω πως σε αυτό το "διηνεκές" οι παράλληλες πορείες κάνουν συχνά και κάποιες ζαβολιές και τέμνονται...

@Μεταπαράλογος: Ναι. Εξού και τα καψόνια που μας κάνουν. Ως παλιοσειρές... :)

@Τσαλαπετεινός: Άθλιο πουλί, πρόθυμο να συνεργαστείς πάντα με τον εχθρό. Ήσουν ΕΣΥ που ενίσχυσες με όπλα τους αντάρτες και τους παρείχες πολιτική κάλυψη.

@κ.κ.: Για μια ακόμη φορά σχολιάζετε με τον τρόπο που αρμόζει σε αυτό το μπλογκ (όχι όπως κάνουν κάποιοι... άλλοι εδώ μέσα) :)Ευχαριστούμε για τις ευχές και την αφιέρωση.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@γηργόρης στ.: όποιοι συμφώνησαν, όποι συνεργάστηκαν σε αυτή την κατάληψη θα πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα. Ο μόνος δρόμος είναι η... ανατροπή.
ΥΓ:Μια επίμονη πασχαλίτσα σχεδιάζει την ανατροπή σου Γρηγόρη...

@Φαούδι: νοιώθω τύψεις που δεν σε σκέφτηκα για το "αντιαφιέρωμα". Φταίει ίσως ότι σχεδιάστηκε στο φατσομπούκι (δικαιολογούμαι τώρα). Όμως θα υπάρξουν κι άλλα αφιερώματα στο μέλλον. Νομίζω πως το γνώρισμα που αναφέρεις δεν περιορίζεται στη θητεία μόνο. Παίρνω το συγχαρητήριο που μου αναλογεί και επιστρέφω επιτέλους στο θώκο μου :)

Nefosis είπε...

Θα έλεγα πως μ'αρέσουν οι τρόποι γραφής όοολης της οικογένειας αλλά ακόμα περιμένω κείμενο της νεαράς Κατσαμακοπούλας. Ζήτω οι καταλήψεις! :Ρ

γρηγόρης στ. είπε...

Δεν μας τρομάζουνε οι πασχαλίτσες,
ούτε του Κατσαμάκη οι ανατροπές....

J95 είπε...

Όλες οι γυναίκες, μέχρι την τελευταία, αν πέρναγαν μία εβδομάδα στο στρατό θα τρελαινόντουσαν μη αναστρέψιμα, και εννοώ σε επίπεδα που να θέλει οπωσδήποτε εγκλεισμό σε ίδρυμα και πολύ γερές δόσεις ψυχοφαρμάκων.

latecomer είπε...

χαχα άρχισε τις εκκαθαρίσεις ο κυβερνητικός στρατός κιόλας? πάλι καλά που άργησα να περάσω!

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@nefosis: δεν περίμενα βέβαια καλύτερο σχόλιο από σένα. Ευτυχώς που δεν θα της πω της μικρής για την αναμονή σου. Θα στήσω φρουρές στην περίμετρο του blog για προβοκάτσιες (θα βγάλω το στρατό στους δρόμους...)

@γρηγόρης στ.: πρέπει να στρώσω τον κ@*%ο μου να γράψω ένα θρίλερ με πασχαλίτσες. Να δοκιμάσω τις αντοχές σας :)

@J95: κάτι μου λέει ότι σύντομα θα τα πούμε από κοντα... Πάντως ακόμη θυμάμαι τι είχες γράψει για το στροτό πριν λίγα χρόνια...

@latecomer: όνομα και χάρη.... :)