Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

Τα τοπία της μνήμης


Τα τοπία της μνήμης μου είναι κλειστά δωμάτια. Το γύρισμα του κλειδιού κάθε φορά που τα επισκέπτομαι, είναι μια πράξη βίας. Που απελευθερώνει μια κραυγή. Τα τοπία της μνήμης μου είναι η κραυγή που απελευθερώνεται όταν την επισκέπτομαι.

Κάποτε τα δωμάτια θα αδειάσουν και τότε εγώ θα πάρω τη θέση της.

2 σχόλια:

Dina Vitzileou είπε...

Είτε κλειδώνεις είτε ξεκλειδώνεις, σιωπή...
την κραυγή την ακούει ο καθένας μονάχος του.
"Όλα καλά" φίλε Γιώργο..
και να ξέρεις, δεν φοβάμαι να μην αργήσω στη δουλειά...
Καλημέρα!(..και είναι!)

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Καλημέρα Ντίνα. Καλή εβδομάδα.

υγ; Το ξέρω...