Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

Το παραμύθι της σκηνής


Θέλω μια μέρα να ανέβω στη σκηνή ενός θεάτρου όλα γύρω να είναι μαύρα μόνο ένα φως κάθετα να φωτίζει τη σκηνή να βγάλω τα ρούχα μου και να γίνω γυμνός και να πω το παραμύθι της ζωής μου

Μια φορά ήταν ένας άνθρωπος που μεγάλωνε όσο μεγάλωνε κρύωνε όσο κρύωνε ντυνόταν ολοένα και με περισσότερα ρούχα

Το παραμύθι δεν θα έχει συνέχεια ούτε κάποιο απροσδόκητο τέλος μόνο η ζωή τελειώνει τα παραμύθια ποτέ

Στο τέλος όμως της παράστασης τα φώτα θα κλείσουν θα με τυλίξει το μαύρο γύρω μου  σαν μήτρα και θα αρνηθώ τη γέννησή μου κι αυτό θα είναι μια κορυφαία πράξη αντίστασης

Οι θεατές δεν είναι απαραίτητοι

***
ο πίνακας είναι του Daniel Barkley

Δεν υπάρχουν σχόλια: