Οι προτιμήσεις των λέξεων

Ιδρωμένες μέρες και παντζούρια κλειστά που τεμαχίζουν το αδυσώπητο φως σε λωρίδες. Τσαλακωμένα σεντόνια, παιδικά καλοκαίρια χωρίς σχολείο, θάλασσα, βερίκοκο, βιβλία ανοιχτά, γυμνά μέλη. Λέξεις αποδράσεων, που δραπετεύουν κι αυτές. Γιατί οι λέξεις, αν τις ρωτούσες, θα προτιμούσαν να είναι ελεύθερες, να μην τις δεσμεύεις σε μια προσδοκία, γιατί δεν θα ζήσουν για πολύ σε ένα χαρτί ή σε μια υπόσχεση. Προτιμώ να μην σκέφτομαι, ξαπλώνω και κοιμάμαι αμέσως μην με προλάβει η λύπη. Ο κόσμος έχει θολώσει ή το βλέμμα μου. Θα γυρίσω τα μάτια προς τα μέσα μου – διπλό το όφελος.

Τα καλοκαίρια πάντα είχαν μια αφόρητη σωματικότητα - εύθραυστη κι ευάλωτη στο χρόνο.

***
ο πίνακας είναι του Χρήστου Παλλαντζά