Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Το παραμύθι των ανήσυχων παραμυθιών


Τα παραμύθια πάντα ήταν σίγουρα για τον εαυτό τους – όλα ξεκινούσαν περίπου από το ίδιο σημείο, όμως το πιο σημαντικό είναι πως έφταναν στο ίδιο τέλος: που ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα και όλοι μένουν ευχαριστημένοι. Όμως η ζωή δεν είναι παραμύθι. Αυτό δεν είναι το θέμα μας.

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν τα παραμύθια τα έπιασε μεγάλη ανησυχία. Οι δράκοι και οι βασιλοπούλες αντάλλασσαν πληροφορίες όλο αγωνία, οι μάγισσες δάγκωναν αμήχανα τα δηλητηριασμένα μήλα τους, κατσικάκια, λύκοι, προβατάκια, γουρουνάκια αλεπούδες, λιοντάρια, ποντικάκια και γαϊδούρια στριμώχνονταν όλα μαζί από φόβο σε αχυρώνες και στάβλους, η Κοκκινοσκουφίτσα αλάλαζε αλλοπαρμένη στους δρόμους, συναντούσε τη Σταχτοπούτα που κουτσαίνοντας και αναμαλλιασμένη ρωτούσε τους περαστικούς αν άκουσαν κανένα νέο, η Χιονάτη λιποθύμησε και τα βασιλόπουλα, αχ τα βασιλόπουλα διόλου θαρραλέα παλικάρια, κρυφτήκαν σε μπαούλα και ντουλάπες κρατώντας για μέρες την ανάσα τους. Όλη αυτή η αναστάτωση είχε τις επιπτώσεις της κι έξω από τα παραμύθια, οι γιαγιάδες έστεκαν αμίλητες μπροστά στα τζάκια, ο κύκλος εργασιών και τα έσοδα των εκδοτών έπεσαν κάθετα, βιβλιοπωλεία έκλεισαν και οι συγγραφείς αλλάξανε δουλειές: άλλοι γίναν οικοδόμοι, άλλοι μαραγκοί και άλλοι σκουπιδιάρηδες. Τα πράγματα κινδύνευαν να εκτροχιαστούν αναπάντεχα και μόνιμα.

Μέχρι που κάποιος έζησε καλά και εμείς καλύτερα και τα πράγματα πήραν να διορθώνονται και οι γριές αρχίσαν να μιλάνε και η Χιονάτη βρήκε το γοβάκι της Σταχτοπούτας και τα βασιλόπουλα βγήκαν από τις ντουλάπες και οι συγγραφείς ξανάρχισαν να γράφουν και ανέβηκε ο τζίρος των εκδοτών. Ο πληθυσμός των παραμυθιών είναι συντηρητικοί νοικοκυραίοι και η ζωή τους είναι βαρετή παρόλη την περιπέτεια στην οποία μπαίνουν. Έχουν εξασφαλισμένη αρχή και σίγουρο τέλος.

***
η λεπτομέρεια είναι από πίνακα του Van der Weyden

6 σχόλια:

ggk είπε...

Μία μέρα σαν τη σημερινή περίμενα κάτι πιο επαναστατικό από εσένα. Π.χ. ήταν κάποτε ένα Μνημόνιο, μετά έγιναν δύο, στη συνέχεια τρία και σήμερα θα γίνουν τέσσερα. Και ζήσαμε εμείς καλά και εμείς καλύτερα. :D
Καλό απόγευμα!

ggk είπε...

Αν και παραδέχομαι ότι αυτό είναι εξίσου καλό για τη μέρα: "Ο πληθυσμός των παραμυθιών είναι συντηρητικοί νοικοκυραίοι και η ζωή τους είναι βαρετή παρόλη την περιπέτεια στην οποία μπαίνουν. Έχουν εξασφαλισμένη αρχή και σίγουρο τέλος."

Πουπερμίνα είπε...

Με βάλατε σε σκέψεις, για την ανάγνωση του "οι συντηρητικοί νοικοκυραίοι έχουν εξασφαλισμένη ερχή και σίγουρο τέλος". Το τέλος είναι άλλωστε σίγουρο και για τους μη νοικοκυραίους πόσο μάλλον για τους μη συντηρητικούς.
Μήπως ωστόσο εκείνοι στοχεύουν στο να είναι η αρχή σίγουρη και το τέλος εξασφαλισμένο;
Ωραίο το "Μέχρι που έζησε κάποιος καλά κι εμείς καλύτερα και τα πράγματα πήραν να διορθώνονται...".
Διαβάσατε την ιστορία μου του κουτιού;

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@Πουπερμίνα: Μα ναι...

Fanis Xouryas είπε...

Εξαιρετικό! <3
Φαντάζομαι ότι επιτρέπεται η αναδημοσίευση με πλήρη αναφορά στην πηγή και με επιπλέον στοιχεία για την φωτό που συνοδευει το άρθρο/ανάρτηση @ FlyingIdeas

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@Fanis Xouryas: φυσικά!